Грамадская актывістка Вольга Кавалькова падчас адбыцця адміністрацыйнага арышту у цэнтры ізаляцыі правапарушальнікаў за акцыю ў Маладзечне, пазнаёмілася з 58-гадовай жанчынай, якая сядзіць у ЦІП яшчэ са снежня. Яе гісторыю яна распавяла на сваей старонцы ў фэйсбуку:
«На жаль, у нашай краіне такая гісторыя адна з многіх. Проста мы пра іх не ведаем. Яе клічуць Домніна Алена Мікалаеўна, яна яшчэ і ня бабуля зусім — ёй 58 гадоў, проста яе там усё называлі бабуля. Яна грамадзянка Расіі, замужам за беларусам ўжо 30 гадоў, жыве ў Радашковічах, у яе ёсць дачка і ўнукі, яны жывуць у г. Казань.
За дзень да майго змяшчэння ў гэты ізалятар, а было гэта 10 сакавіка 2017, ёй прынеслі пастанову аб тым, што яе ўтрыманне ў ізалятары працягнута да верасня 2017 года. У пастанове было напісана, што 28 студзеня 2017 яны зрабілі запыт аб вырабе яе пашпарта ў расійскую амбасад. Значыць змясцілі ў ізалятар 9 снежня, а запыт зрабілі праз 2 месяцы.
Яна ніколі ў жыцці не прыцягвалася ні да якой адказнасці, жыла сабе, працавала, а зараз вымушаная ў жудасных умовах чакаць калі ёй вырабяць пашпарт. Я лічу, што гэта рэальныя катаванні.
У нашым кодэксе аб адміністрацыйных правапарушэннях ёсць артыкул 23.55 паводле якой «парушэнне замежным грамадзянінам правілаў знаходжання ў Рэспубліцы Беларусь, то бок знаходжанне ў краіне без пашпарта, цягне папярэджанне з дэпартацыяй або без дэпартацыі або накладанне штрафу ў памеры да дваццаці базавых велічынь з дэпартацыяй або без дэпартацыі».
З яе слоў інспектар аддзела міграцыі сказаў, што яе дэпартуюць на 1 год, калі вырабяць пашпарт. А да гэтага яна будзе сядзець у ізалятары. Пасадзілі супер небяспечнага злачынцу (((Слоў проста няма. Калі гэта будзе летам, то ў зімовых рэчах адразу з ізалятара яе адвязуць на мяжу, а там бабуля — як ведаеш, дабірайся без грошай да Казані. Хлопцы, гэта трэш. Чаму не далі проста папярэджанне, бо чалавек сам звярнуўся. Самае скоцкае, што потым гэты інспектар ёй сказаў: «Бабуля, можна было цябе і не зачыняць». Разумееце якое гэта, сядзець там рэальна няма за што, не ведаць, калі ты адсюль выйдзеш і куды, і кожны дзень есці гэтыя сінія хлебныя катлеты.
Сёння 12 траўня я была ў Маладзечне, бабуся яшчэ там, ужо 5 месяцаў, значыць пашпарты яшчэ няма — Саюзная дзяржава так бы мовіць у дзеянні.
Я адвезла ёй цэлы пакет усякай ежы, прынялі, прыемна здзівіліся, што я важу ёй перадачы. Але гэта тое малое, што я магу зрабіць для канкрэтнага чалавека, каб яго жыццё хоць на некалькі дзён стала лягчэй, і ён ведаў, што пра яго думаюць і імкнуцца дапамагчы.
У Беларусі ніколі не ведаеш калі, але ж усё роўна можаш апынуцца закладнікам гэтай дурной сістэмы. Таму мы павінны з ёй змагацца і дапамагаць адзін аднаму».
Нагадаем, падчас сакавіцкіх пратэстаў з Беларусі былі дэпартаваныя не менш за 5 анархістаў з іншых краін. Яны, як і іншыя палітычныя актывісты, чакаюць дэпартацыі не больш за некалькі дзён. Аднак звычайныя людзі, асабліва мігранты з краін трэцяга свету часта знаходзяцца ў ЦІП месяцы і гады — беларускае заканадаўства гэта дазваляе.
