Прыйшло нам на е-мэйл:
«23 лютага лічылася днём стварэння Чырвонай арміі. Пазней праз міталегію саветаў спрабавалі прывязаць гэтую дату да перамогі на нямецкімі войскамі пад Псковам і Нарвай 23 лютага 1918 года, што дакументальна не падцверджана.
У наш час, пасьля развалу Савецкага звязу дзень ахрысьцілі проста «Днем абаронца айчыны».
Як анархісты, мы супраць любых войн, акрамя вайны класавай, якая дазваляе чалавеку адваяваць свае правы ў кіруючай клікі.
ЧЫТАЙЦЕ ТАКСАМА: ШТО ТАКОЕ 23 ЛЮТАГА? https://pramen.io/2017/02/chto-takoe-23-fevralya/
Такім чынам 23 лютага мы заклікаем святкаваць не «Дзень абаронца айчыны»(фактычнае ўшанаванне прафесійных забойцаў ва ўслужэньні дзяржавы ці рабоў сістэмы ваенкаматаў), а ДЗЕНЬ ДЭЗЭРТЫРА, як дзень, калі свабодны чалавек робіць сьвядомы крок у бок міра і негвалтоўнасьці, адрываючы навязаны дзяржавай мілітарызм!
Дзень Дэзерціра — гэта зваротнае свята на дзень «Абароны айчыны». Актывісты лібертарнага руху правялі акцыю ў вайсковай частцы Заводскага РВК у Менску.
На плот вайсковай часткі быў вывешаны банэр Армія = рабства. Таксама каля вайсковай часткі было распаўсюджана мноства тэматычных улётак.
Заклікаем усіх байкатаваць рабскі прызыў у войска.
Калі вайна — то толькі класавая!»
Война мне всю душу изъела.
За чей-то чужой интерес
Стрелял я в мне близкое тело
И грудью на брата лез.
Я понял, что я — игрушка,
В тылу же купцы да знать,
И твердо простившись с пушками,
Решил лишь в стехах воевать.
Я бросил мою винтовку
Купил себе «липу», и вот
С такою-то подготовкой
Я встретил 17-й год.
Свобода взметнулась неистово.
И в розово-смрадном огне
Тогда над страною калифствовал
Керенский на белом коне.
Война «до конца», «до победы»,
И ту же сермяжную рать
Прохвосты и дармаеды
Сгоняли на фронт умирать.
Но все же не взял я шпагу…
Под грохот и рев мортир
Другую явил я отвагу —
Был первый в стране дезертир.
С. Есенин, январь 1925
… и дармоеды! 🙂